De natuurlijke voeding op basis van
rauw vlees voor honden: LE BARF
De kwaliteit van de voeding is een van de belangrijkste factoren die de goede gezondheid van onze honden garanderen, waardoor ze een intact immuunsysteem hebben.
Met het verschijnen, in de jaren zestig, van verschillende industriële voedingsmiddelen, waaronder brokken, legden de meeste hondenbezitters en fokkers hun voedselverantwoordelijkheid in de handen van de verschillende fabrikanten, waarbij ze vertrouwden op de verschillende reclameslogans die de hoge kwaliteit van de ingrediënten die ze bevatten verheerlijkten . Het is natuurlijk heel praktisch om gewoon een zak kroketten te openen, om een bepaalde hoeveelheid in de kom te doen zonder dat je je al te veel zorgen hoeft te maken over de samenstelling van het eten.
De verschillende adviserende dierenartsen die de verschillende merken bedienen, nemen het voor hun rekening. Dan laat het professionele leven voor velen weinig tijd over om persoonlijk te zorgen voor de bereiding van het voedsel van hun geliefde hond, en denken dat een dergelijke voorbereiding vervelend is en een universitaire opleiding vereist om zijn dagelijkse rantsoen samen te stellen.
Veel hondenbezitters zijn zich er natuurlijk van bewust dat verschillende voedingsmiddelen die bedoeld zijn voor menselijke consumptie tegenwoordig verschillende stoffen kunnen bevatten, vaak synthetisch, zoals conserveermiddelen, smaakstoffen of kleurstoffen. Aan de andere kant wordt de samenstelling van de ingrediënten en de verschillende stoffen in de kroketten vaak genegeerd.
Ze bevatten voornamelijk granen, hun derivaten en verschillende plantenresten geproduceerd door de voedingsindustrie. De consumptie van een dergelijk dieet, voornamelijk gebaseerd op granen en planten, heeft een impact op de algemene gezondheidstoestand van de honden- en kattenpopulatie. Kankerverwekkende ziekten, diverse allergieën, spijsverteringsproblemen (pancreatitis), nierziekte (nierfalen), hepatitis, verminderde vruchtbaarheid en groeiproblemen nemen toe en vullen de wachtkamers van dierenartsen en dierenklinieken.
Het duurt 10.000 jaar voordat het lichaam van de hond zich aanpast aan een radicale verandering van het voedingspatroon. Het verschijnen van brokjes, dat in de jaren zestig een grote vlucht nam, is te danken aan James Spratt, die in 1860 voor het eerst hondenkoekjes begon te maken in Engeland en zich later, rond 1890, vestigde in Ohio (VS).
De gouden eeuw van de brok begon echter pas echt aan het einde van de Tweede Wereldoorlog, tot groot ongeluk van onze honden en katten. Tegenwoordig zijn steeds meer hondenbezitters, fokkers en dierenartsen van mening dat de algemene verslechtering van de gezondheidstoestand van onze honden en katten nauw verband houdt met industriële voeding, hetzij in natte vorm of in de vorm van kroketten.
Op basis van deze observatie is het niet verwonderlijk dat onder het acroniem BARF een beweging naar een alternatieve oplossing vorm krijgt.
​
De kwaliteit van de voeding is een van de belangrijkste factoren die de goede gezondheid van onze honden garanderen, waardoor ze een intact immuunsysteem hebben.
Met het verschijnen, in de jaren zestig, van verschillende industriële voedingsmiddelen, waaronder brokken, legden de meeste hondenbezitters en fokkers hun voedselverantwoordelijkheid in de handen van de verschillende fabrikanten, waarbij ze vertrouwden op de verschillende reclameslogans die de hoge kwaliteit van de ingrediënten die ze bevatten verheerlijkten . Het is natuurlijk heel praktisch om gewoon een zak kroketten te openen, om een bepaalde hoeveelheid in de kom te doen zonder dat je je al te veel zorgen hoeft te maken over de samenstelling van het eten.
De verschillende adviserende dierenartsen die de verschillende merken bedienen, nemen het voor hun rekening. Dan laat het professionele leven voor velen weinig tijd over om persoonlijk te zorgen voor de bereiding van het voedsel van hun geliefde hond, en denken dat een dergelijke voorbereiding vervelend is en een universitaire opleiding vereist om zijn dagelijkse rantsoen samen te stellen.
​
Veel hondenbezitters zijn zich er natuurlijk van bewust dat verschillende voedingsmiddelen die bedoeld zijn voor menselijke consumptie tegenwoordig verschillende stoffen kunnen bevatten, vaak synthetisch, zoals conserveermiddelen, smaakstoffen of kleurstoffen. Aan de andere kant wordt de samenstelling van de ingrediënten en de verschillende stoffen in de kroketten vaak genegeerd.
​
Ze bevatten voornamelijk granen, hun derivaten en verschillende plantenresten geproduceerd door de voedingsindustrie. De consumptie van een dergelijk dieet, voornamelijk gebaseerd op granen en planten, heeft een impact op de algemene gezondheidstoestand van de honden- en kattenpopulatie. Kankerverwekkende ziekten, diverse allergieën, spijsverteringsproblemen (pancreatitis), nierziekte (nierfalen), hepatitis, verminderde vruchtbaarheid en groeiproblemen nemen toe en vullen de wachtkamers van dierenartsen en dierenklinieken.
Het duurt 10.000 jaar voordat het lichaam van de hond zich aanpast aan een radicale verandering van het voedingspatroon. Het verschijnen van brokjes, dat in de jaren zestig een grote vlucht nam, is te danken aan James Spratt, die in 1860 voor het eerst hondenkoekjes begon te maken in Engeland en zich later, rond 1890, vestigde in Ohio (VS).
​
De gouden eeuw van de brok begon echter pas echt aan het einde van de Tweede Wereldoorlog, tot groot ongeluk van onze honden en katten. Tegenwoordig zijn steeds meer hondenbezitters, fokkers en dierenartsen van mening dat de algemene verslechtering van de gezondheidstoestand van onze honden en katten nauw verband houdt met industriële voeding, hetzij in natte vorm of in de vorm van kroketten.
Op basis van deze observatie is het niet verwonderlijk dat onder het acroniem BARF een beweging naar een alternatieve oplossing vorm krijgt.
industrieel voedsel
Zeer weinig hondenbezitters weten wat brokjes echt zo smakelijk en sappig bevatten, aangeprezen door zeer aantrekkelijke advertenties met astronomische budgetten. De verschillende fabrieken die brokjes en ander voer voor huisdieren produceren, hebben als hoofddoel om, door middel van financiële winsten, de verschillende afvalstoffen van de hele menselijke agro-voedingsindustrie terug te winnen.
​
In deze puur financiële benadering wordt het aspect gezondheid antagonistisch en speelt het dus geen rol meer. Ze zijn dan ook een integraal onderdeel van de agrovoedingsindustrie als zodanig. Ingrediënten die niet meer voor menselijke consumptie kunnen worden gebruikt, vinden zo hun weg naar de voeding van onze huisdieren.
​
De bevoorradingsbronnen zijn praktisch onuitputtelijk en andere moeten nog worden ontdekt. Het is dan ook absoluut niet verwonderlijk dat alle grote merken in handen zijn van grote multinationals. Het vlezige deel, meestal in de vorm van vleesmeel, waarvan de herkomst wordt verdoezeld, evenals de dierlijke vetten die voor de samenstelling van de kroketten worden gebruikt, worden ingekocht bij destructiebedrijven.
​
Deze bedrijven hebben als primaire roeping om alle delen van de dieren die naar hen worden gebracht te waarderen. Zieke boerderijdieren die zijn behandeld met verschillende medicijnen, waaronder antibiotica, zijn om verschillende redenen geëuthanaseerd. Door onverkochte artikelen van verschillende supermarkten. Om tijd te besparen, nemen sommige destructiebedrijven niet eens de moeite om de verpakking, vaak in de vorm van verschillende plastic materialen, te verwijderen. In sommige landen kunnen huisdieren, d.w.z. honden en katten die door dierenartsen zijn geëuthanaseerd, worden verwerkt tot vleesmeel, botten en dierlijk vet. Omdat de handel vrij is, is invoer buiten de Europese Unie heel goed mogelijk. Met de uitbreiding van de EU zijn deze grote transnationale bedrijven begonnen met het opzetten van nieuwe productiefaciliteiten in deze nieuwe lidstaten waarvan de veterinaire controles de richtlijnen van Brussel moeten respecteren. (Polen). Snavels, veren, poten, uitwerpselen van pluimvee of hoeven, huiden, urine, uitwerpselen zijn integrale onderdelen van vleesmeel waardoor fabrikanten kunstmatig de eiwitindicaties kunnen verhogen die, in deze stikstofhoudende vorm, alleen moeilijk te assimileren door onze honden of katten.
​
Over het algemeen bestaat het grootste deel van de broksamenstelling uit verschillende granen en plantaardig afval van de verschillende verwerkingsbedrijven. Onder granen moeten we partijen verstaan die zijn gedegradeerd voor menselijke consumptie, hetzij vanwege slechte opslag (vochtigheid, schimmel), of omdat ze niet het vereiste gewicht/hl bereiken, dus te kleine granen. De verschillende groenteresten die vaak worden aangetroffen in verschillende merken brokjes zijn bijvoorbeeld: - Bietenpulp, dat niets anders is dan een zeer omslachtig residu uit de suikerindustrie, dat de hond, die geen pens heeft zoals een koe, niet kan om gluten in verschillende vormen te verteren zijn restanten van meelfabrieken. Dit zijn bijzonder onverteerbare panty's. In 2007 veroorzaakten gluten uit China, gedoteerd met melamine om de eiwitwaarden naar boven te wijzigen, het grootste schandaal in de geschiedenis met betrekking tot industriële voeding met helaas aanzienlijke gevolgen voor de gezondheid van honden en katten (VS). Raadpleging van de officiële lijst van terugroepacties (FDA) is expliciet. - Sojameel, verkregen na extractie van vaak ranzige oliën als interessante eiwitbron. Veel van dit afval wordt geïmporteerd uit landen waar de gewassen voornamelijk worden verbouwd uit genetisch gemodificeerde (ggo-)zaden. - Cellulose, een ingrediënt volgens de fabrikanten dat bijzonder verteerbaar is en waarvan de definitie volgens de Grand Larousse luidt: "Gemeenschappelijke aanduiding van chemische papierpulp, die hoofdzakelijk bestaat uit cellulose of eenvoudigweg zaagsel, grof en onuitputtelijk afval van zagerijen".
​
De hond is niet in staat cellulose te verteren, zelfs niet die van de celwanden van planten, zoals groenten, dus volgens de fabrikanten is het een ideaal ingrediënt voor een hond. Deze ingrediënten doorlopen het productieproces dat bij hoge temperaturen en onder druk wordt uitgevoerd, waarbij de vitamines, enzymen en aminozuren die deze grondstoffen kunnen bevatten, worden gewijzigd of vernietigd. Bepaalde chemische stoffen, waaronder anesthetica, zijn bestand tegen dergelijke temperaturen en kunnen daarom residuen vormen die worden gebruikt bij de formulering van brokjes, wat dit rapport bevestigt.
Deze verschillende grondstoffen uit verschillende sectoren van de agrovoedingsindustrie hebben transformaties ondergaan waarvoor van nature verschillende chemische stoffen worden gebruikt, ook wel bekend onder de definitie van productiemiddelen. De brokjesfabrikanten zwijgen over de gevolgen van mogelijke reacties tussen deze verschillende stoffen of geven geen informatie over de analytische controlemiddelen die zijn ingevoerd om te voorkomen dat ze in de voedselketen van honden en katten terechtkomen. Fabrikanten compenseren het verlies aan vitamines en andere elementen door een premix toe te voegen met goedkope industriële vitamines en mineralen, die onze huisdieren minder goed opnemen dan in hun natuurlijke vorm. Het behoud van omega 3 vormt een technisch probleem en daarom kunnen sommige brokjes er eenvoudigweg van verstoken blijven.
De vernietiging van enzymen, essentieel voor carnivoren, wordt echter niet gecompenseerd. Met andere woorden, brokjes zijn dood, amorf, levenloos voedsel. Door de ingrediënten te lezen die op de verpakkingszakjes moeten staan, is de vaagheid helaas alomtegenwoordig en bewust behouden. Inderdaad, door een eenvoudige en absoluut legale truc hebben de fabrikanten bijvoorbeeld pluimveemeel op de eerste plaats gezet, waardoor de indruk wordt gewekt dat de samenstelling een groot deel van het vlees bevat. Door echter de andere graan- of groentecomponenten in detail op te sommen, verbergen ze het feit dat het pluimveemeel in werkelijkheid slechts een minderheidsbestanddeel is, vaak rond de 20%. Het zijn alle verschillende componenten waarmee rekening moet worden gehouden.
​
Dierlijke vetten om te voorkomen dat het ranzig wordt, hebben stabilisatoren nodig die conserveermiddelen worden genoemd. De onschuldige aantekening op de verpakkingszakken als "Additieven volgens EU" verbergt meestal de naam van conserveermiddelen zoals BHA, (butylhydroxyanisol), BHT (butylhydroxytolueen) of ethoxyquin. Het gebruik van deze stoffen is ofwel streng gereguleerd, ofwel gewoon verboden voor menselijke consumptie. Ze worden verdacht van kankerverwekkende effecten, kunnen de vorming van witte bloedcellen vertragen, nierziekte veroorzaken en een nadelig effect hebben op het immuunsysteem. Normaal gesproken zouden onze honden, katten en fretten zich niet haasten met dergelijk voedsel zonder de hulp van chemie, waardoor fabrikanten stoffen krijgen die vaak synthetisch zijn, bescheiden vermeld op de verpakkingszakken als aroma's. Om deze dieren te vangen, beschikken fabrikanten over een heel arsenaal aan verschillende middelen, waaronder aroma's, suikers, zouten en smaakversterkers.
Het gebruik van mononatriumglutamaat (MSG), waarvan de verschillende bijwerkingen veelbesproken zijn, kan niet worden uitgesloten. De uitstraling, zeker voor kopers, moet natuurlijk ook aantrekkelijk zijn. Alles zal dan ook recht hebben op een make-up sessie met diverse kleurstoffen om de presentatie te verbeteren. Volgens een verordening van de Europese Unie mogen dergelijke stoffen niet voorkomen in de verklaring die op de verpakkingszakken staat, en de ironie is dat deze aanduidingen zelfs niet mogen verschijnen, maar toch bevatten de voedingsmiddelen ze. Sommige fabrikanten zijn begonnen met het gebruik van vitamine E-tocoferol als conserveermiddel. Alle vitamines hebben echter de ongelukkige neiging om relatief snel te oxideren.
Momenteel kan geen enkele vitamine de houdbaarheid na zes maanden garanderen, terwijl op de verpakkingszakken een houdbaarheidsdatum van 12 of zelfs 18 maanden staat. Andere fabrikanten stellen met trots dat hun producten vrij zijn van conserveermiddelen. Dierlijke vetten moeten echter worden gestabiliseerd met conserveermiddelen, anders worden ze gewoon ranzig. Deze uitspraken over het verpakken van zakken om kopers te misleiden vinden hun verklaring in een richtlijn van een EU-verordening die fabrikanten toestaat dergelijke stoffen wettelijk te verbergen voor componenten die van derden zijn gekocht. Omdat dierlijke vetten over het algemeen afkomstig zijn van destructiebedrijven die van nature een conserveringsmiddel gebruiken voor de opslag van hun producten, hoeven brokjesfabrikanten logischerwijs niets meer toe te voegen.
​
Met dergelijk voer leven veel honden (sur)in ogenschijnlijk goede gezondheid, maar helaas lijdt een groot aantal in duidelijke toename de klap door verschillende ziekten. Fabrikanten van hondenvoer zijn zich er terdege van bewust dat onze huisdieren in toenemende mate worden getroffen door verschillende ziekten. Ze aarzelden niet om in een puur commerciële logica te reageren. Omdat ze terecht een veelbelovende markt aanvoelden, begonnen ze voedingsbrokjes op de markt te brengen voor verschillende aandoeningen ter waarde van miljarden euro's. Hoe ironisch. Onze huisdieren hebben steeds meer verschillende aandoeningen die te maken hebben met brokjes.
Wat doen fabrikanten om de algemene gezondheidstoestand van onze huisdieren op lange termijn te verbeteren, wat momenteel betreurenswaardig is? Ze reageren door dieetbrokjes aan te bieden die dierenartsen graag tegen exorbitante prijzen verkopen.
Honden zoals katten of fretten zijn nog steeds carnivoren
Om daarvan overtuigd te zijn, is een universitaire studie niet noodzakelijk. Kijk om te beginnen gewoon in de bek van een hond of in de bek van een kat en een fret. Hun tanden en kaken zijn onmiskenbaar die van een vleeseter.
De voorouder van de hond, de wolf, voedt zich zeker voornamelijk met prooien die uit groot wild bestaan, maar als dat niet lukt, zal een haas het prima doen. Vlees, huiden, maaginhoud, ingewanden maar ook bessen, fruit, kruiden, wortels geven het een uitgebalanceerd dieet met alle vitamines, mineralen en vezels die het nodig heeft.
Voor katten of fretten die in vrijheid leven en zich voornamelijk voeden met kleine prooien zoals muizen, vogels, kleine reptielen, ze vinden de verschillende voedingsstoffen door ook vlees, huid, kleine botten te eten en, in tegenstelling tot wolven, ook de maag met zijn inhoud.
Wat is BARF?
BARF staat voor Biologically Adapted Raw Food. (Of biologisch geschikt rauw voedsel)
Dat wil zeggen, rauw voedsel, net zoals de hond door de tijd heen heeft gegeten, vanaf het moment dat hij een hond begon te worden tot hij de hond werd die we vandaag hebben. (Een beetje nieuwsgierig - droogvoer verscheen voor het eerst in de jaren 60.)
Veel mensen stellen terecht de vraag "Maar waar staat de afkorting BARF voor?" die slechts met moeite een rationele verklaring vindt in de verschillende Latijnse talen. Aanvankelijk was dit acroniem gekoppeld aan verschillende interpretaties, waaronder die van de Amerikaanse Debbie Tripp die de eerste was die BARF gebruikte, een woord dat in die tijd Born Again Raw Feeders of ook Bones And Raw Foods betekende. Maar de twee mensen die echt de definitieve vorm hebben gegeven aan de interpretatie van dit acroniem zijn ongetwijfeld twee Australische dierenartsen: Dr. vet. Ian Billinghurst volgde Dr. dierenarts. Tom Lonsdale.
Door hun toewijding aan een natuurlijk dieet op basis van rauw vlees, heeft het acroniem BARF zijn ware dimensie gekregen en betekent het nu op een unaniem aanvaarde manier: Biologically Appropriate Raw Food, maar ook Bones And Raw Food. Swanie Simon interpreteert het door: Biologisch Artgerechtes Rohes Futter in het Duits en in het Spaans verandert het acroniem regelrecht in ACBA Het is duidelijk dat al deze verschillende interpretaties niets anders betekenen dan: een natuurlijk dieet op basis van rauw vlees met respect voor het spijsverteringsstelsel van honden en katten die nog steeds carnivoren, terwijl ze, voor zover mogelijk, de beste voedselomstandigheden nabootsen die worden aangeboden, die van Moeder Natuur!
Hun spijsverteringsstelsel is dat van carnivoren!
​
Ze hebben zure maagsappen, die daarom relatief agressief zijn, waardoor ze vleesvoedsel kunnen verteren, vaak met botten en de huid van de verschillende prooien die ze in het wild konden vinden. Dit sap bevat bijvoorbeeld 10 keer meer citroenzuren dan dat van mensen. Tijdens de verteringsfase daalt de pH van een gezonde hond tot onder de 1. pH is een getal gebaseerd op logaritmische tabellen en degenen die ervaren zijn in het gebruik ervan zullen gemakkelijk het enorme verschil begrijpen dat er is tussen de pH van honden en die van mensen, voor de laatste is bijvoorbeeld ongeveer 2-3 tijdens de spijsvertering. Het neutrale punt is 7.
De productie van maagsap bij een hond wordt 'op gang gebracht' in de aanwezigheid van vlees of voedsel waardoor hij gaat kwijlen. Ongetwijfeld ook voor smakeloze kroketten. De maag van carnivoren is over het algemeen groot en hun darm relatief kort. Voor een hond is de lengte ongeveer 3-5 meter, terwijl die van een herkauwer, zoals de koe, ongeveer 12-15 m is, waar de vertering van een voornamelijk plantaardig voedsel 60 uur kan duren. Tenzij je de hond, kat of fret opnieuw uitvindt, zijn deze exemplaren inderdaad carnivoren. Een voedsel dat voornamelijk uit granen of andere planten bestaat, komt niet overeen met deze dieren.
Huidige stand De laatste jaren neemt het aantal hondenbezitters, fokkers of dierenartsen die zich bewust worden van het voedingsaspect van hun dieren voortdurend toe, wat bemoedigend is. Na dit besef ging de overgrote meerderheid van hen over op een natuurlijk dieet op basis van rauw BARF-vlees en konden ze soms spectaculaire veranderingen waarnemen. Hun honden zijn meer wakker en vaak minder nerveus, geen nare geurtjes meer, voortijdig gas, om zo te zeggen onbestaande, tanden schitterend wit en geen tandsteen, een vacht die vaak prachtig glanzend is, de puppy's groeien "langzamer" waardoor ze op de juiste manier hun botten vormen, evenals de ligamenten en spieren. Grote hondenfokkers hebben een verbetering van de levensduur gezien. De uitwerpselen, wat een uitkomst, veel kleiner, compacter en vooral minder misselijk.
Kortom een kleine bijdrage voor ons milieu. Hoe doe je ? Er is absoluut niets ingewikkelds. Vlees, vlezige botten, slachtafval, een beetje groenten, een beetje olie en eventueel een mengsel van kruiden en zeewier en je bent al op de goede weg. De toevoeging van groenten, of zelfs het mengsel van kruiden en algen, compenseert het gebrek aan vitamines en andere voedingsstoffen die vrijlevende hondachtigen, katachtigen of fretten vinden door zich te voeden met prooien. Er zijn maar weinig mensen die toegang hebben tot dergelijke prooien of om financiële redenen het zich niet kunnen veroorloven hun huisdieren op een dergelijke manier te voeren.